Αλλαγή χρονιάς, αλλαγή νοοτροπίας
Του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου
Αναστασίου Απολ. Βολιώτη
Εδώ και πολλά χρόνια διαβάζουμε και ακούμε για εκτεταμένη διαφθορά, για λίστες με ονόματα, για κυκλώματα και γενικά για διάβρωση των θεσμών και της κοινωνίας.
Μετά την Κατοχή στον περίφημο «λόγο της απελευθέρωσης» που εκφώνησε ο Πρωθυπουργός της Κυβέρνησης Εθνικής Ενώσεως Γεώργιος Παπανδρέου ετέθη το θέμα της δημοκρατικής λειτουργίας του ελληνικού κράτους, το οποίο από την απαρχή της ίδρυσής του δηλητηριάστηκε, μεταξύ άλλων, από τις πελατειακές σχέσεις και τη συναλλαγή σε βάρος της αξιοκρατίας και της διαφάνειας. Στο πλαίσιο αυτό εξαγγέλθηκαν πολλά τότε για την γενική ανασύνταξη της Δικαιοσύνης, της Διοικήσεως, των Πνευματικών Ιδρυμάτων αλλά και των Οργανισμών Δημοσίου Δικαίου, πλην όμως ο τόπος ποτέ δεν είδε τις ορθές εκείνες εξαγγελίες να υλοποιούνται.
Αντ’ αυτού, ο λαός έγινε μάρτυρας μιας επαναλαμβανόμενης ανακύκλωσης πολυδιαφημιζόμενων ευχολογίων που περιστρέφονταν κυρίως γύρω από την κάθαρση και την πάταξη της διαφθοράς, βλέποντας συνεχώς να αναβάλλεται επ΄ αόριστον αυτό που όχι μόνο απαιτούσε αλλά και αυτό που πραγματικά χρειαζόταν : την πραγμάτωση, δηλαδή, της ηθικής κάθαρσης του παρελθόντος, γιατί χωρίς αυτή δεν μπορούσε να ελπίζει στην θεμελίωση του μέλλοντος αυτού του τόπου.
Κατά καιρούς υπήρξαν απόπειρες, άλλοτε απονενοημένες και άλλοτε οργανωμένες, άλλοτε με μεμονωμένους νόμους και άλλοτε με ογκωδέστατα και πολλά υποσχόμενα νομοσχέδια, πλην όμως οι ενέργειες που έγιναν δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Και δεν θα μπορούσαν εκ των πραγμάτων να αποδώσουν, όταν η ηθική στρεβλώθηκε και υποτάχθηκε στο οικονομικό όφελος, όταν οι αρχές, οι αξίες και οι θεσμοί, αντί να χαλιναγωγήσουν την καλπάζουσα επιρροή της οικονομίας, βρέθηκαν σε αντιπαράθεση με αυτήν.
Απότοκος αυτών ήταν να οδηγηθούμε στην έλλειψη πολιτικής ηθικής και να εκλείψουν οι ηθικοί φραγμοί από την πολιτική δραστηριότητα. Γρήγορα η χωρίς ηθικούς φραγμούς οικονομία μόλυνε κάθε σχεδόν πτυχή του πολιτικού βίου. Εύλογα, λοιπόν, διερωτάται ο ανυποψίαστος απλός πολίτης εδώ και χρόνια ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα. Η απάντηση είναι φανερή : Η διαπλοκή μεταξύ της χωρίς ηθική οικονομίας και της πολιτικής του αυτού επιπέδου.
Για την πληγή αυτή μεγάλο ποσοστό ευθύνης φέρει η πλειοψηφία της πολιτικής ηγεσίας, η οποία οφείλει να κρατάει τα στελέχη της και τον κομματικό μηχανισμό σε υψηλό ηθικό επίπεδο και να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, και να μην κρύβεται πίσω από κενές υποσχέσεις και ανούσιες αντιδραστικές ρητορείες. Εξάλλου, είναι το ελάχιστο χρέος που έχει απέναντι στον ελληνικό λαό, ο οποίος υφίσταται τη στιγμή αυτή τις μεγαλύτερες μεταπολεμικές θυσίες.
Είμαι βέβαιος ότι σαν λαός έχουμε τόσο τα ψυχικά αποθέματα, όσο και την βούληση και την ιστορικά αποδεδειγμένη ικανότητα να αντέχουμε και να μην δειλιάζουμε στα δύσκολα, φτάνει μόνο να δούμε τις θυσίες να πιάνουν τόπο και να τελεσφορούν, τη διαπλοκή και τη διαφθορά να ηττώνται, την πολυπόθητη κάθαρση ολόκληρου του δημόσιου τομέα να ολοκληρώνεται, την πολιορκία φθοράς και υπονόμευσης της χώρας να σταματά, την ύφεση να περνάει στο παρελθόν, τον ζυγό του αυξανόμενου δημοσίου χρέους να αποτινάσσεται, τον διασυρμό της χώρας να διακόπτεται, τη διεκδίκηση μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας να απαγορεύεται, τη χώρα να καθίσταται «εν δυνάμει παρούσα» με ικανότητα εξασφάλισης αυτάρκειας στην κάλυψη αναγκών, μέθοδο δημιουργίας πλεονασμάτων και τεχνική αξιοποίησής τους.
Αναμφίβολα η αποστολή όλων μας για το έτος που έρχεται δεν θα είναι ούτε κατά διάνοια εύκολη. Αφενός ο πολιτικός κόσμος της χώρας θα κληθεί να αποδείξει ότι δύναται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να προτάξει το εθνικό συμφέρον έναντι του ιδιωτικού-κομματικού, αφετέρου ο καθένας από εμάς θα πρέπει να διαλέξει αν θα πολεμήσει από το μετερίζι του για να συνδράμει στην αλλαγή, ή αν θα προτιμήσει να εξακοντίζει βέλη κατά πάντων μένοντας ο ίδιος άπραγος.